Meezuigende modder
De regen klettert tegen het raam. Zo nu en dan klapt er extra veel water met een smak tegen het raam, meegenomen door de onregelmatige windvlagen. Je wil een extra blok hout in de houtkachel leggen. Terwijl je voor de kachel knielt en de vuurvaste handschoen aantrekt zie je in je ooghoek je laarzen die bij de deur staan. Als in één beweging leg je de handschoen en pook neer, loop je naar de deur en trek je de laarzen en je groene waxjas aan. Je trekt je kraag omhoog, neemt even heel diep adem en stapt naar buiten.
Transformatie
De eerste stappen zijn het lastigste, daarna zet je een ferme pas in, dwars door de regen. In de verte hoor je een sirene. Verder hoor je alleen de kletterende regen. Er loopt een rilling over je rug. Je loopt op de automatische piloot alsmaar rechtdoor tot je aan het einde van het dorp uitkomt bij een grote paardenbak. Je legt je handen op de houten omheining. Voor je zie je één grote bruine modderpoel waar dikke klodders modder uit omhoog spatten. Zonder uitzondering transformeren ze alles in de buurt tot onherkenbare vormen met dezelfde kleur.
In beweging
Onwillekeurig denk je: ‘wat doe ik hier?‘ Je besluit je denken te negeren en volgt je oergevoel. Je klimt tussen de twee houten dwarsbalken door de bak in. Jij die nooit vies wilde worden. -Je wilde vroeger altijd proper zijn, zodat je ouders je zouden zien en je zouden prijzen om je keurige gedrag-. Terwijl je voelt hoe de eerste druppels water vanuit je doorweekte spijkerbroek hun weg vinden naar jouw nog droge sokken stop je jouw gedachten en kom je in beweging.
Je loopt de bak in. Het loopt iets zwaarder dan zojuist op straat. Na een paar meter begint het wat lastiger te worden. Blik strak gericht op het midden van de bak. Je voelt hoe er steeds iets meer modder aan je laarzen blijft kleven terwijl je ondertussen ook iets dieper lijkt weg te zakken in de modder. Eén keer blijft een laars hangen. Terwijl je hem lostrekt voel je dat je andere dieper weg zakt. Doorlopen! Blijven doorlopen. Alhoewel je ritme vertraagt door de steeds zwaarder wordende passen blijf je in beweging.
‘Modder-vast’
Dan zak je zo diep weg dat je laars helemaal in de modder verdwijnt. Overal waar je kijkt zie je striemende regen en bruine modder. Je wil wel in beweging komen maar het lijkt wel of jij één wordt met het systeem om je heen. De andere laars zakt nu ook dieper. Alles is hetzelfde geworden. Je kijkt naar beneden, en ziet dat ook jij nu dezelfde bruine kleur hebt. Er er niets aan te veranderen. Je zit vast. ‘Modder-vast’. Je slaat een kreet uit. Het houdt het midden tussen een angstkreet en een lachstuip. Terwijl het water je mond in loopt, maal je met je armen naar achter, zoals een molentje, en plof je met je achterwerk in de modder. Oeps.
Teamontwikkeling
Daar zit je dan. Je zucht. Het lijkt wel of je in de Dakar-rally bent beland. Maar dan zonder geweldig team om je heen. Een team dat je komt redden als je vast komt te zitten of dat je het gevoel geeft dat je er niet alleen voor staat. Team. Pff. Je denkt aan je eigen team op je werk. Vorig jaar was je met zoveel zin en enthousiasme aan de slag gegaan met de teamontwikkeling. Er waren kansen voor het team om in beweging te komen en zichtbare successen te boeken. En nu? Je kijkt om je heen en zucht opnieuw. De horizon, de grond, jij; alles ziet het er hetzelfde uit.
Zo is het op je werk ook. Eigenlijk ben jij een beetje zoals de anderen geworden. Je hebt de ongeschreven normen en waarden en cultuur van de organisatie onbewust overgenomen.
Andere kijk
In de verte klinkt een bliksemslag. Dan, alsof iemand de kraan plots dichtdraait, verandert de regen in een luchtig lentebuitje. De druppels vallen wel, maar de impact is minder, waardoor er geen modder meer vanaf de grond omhoog slaat. Je staart naar je jas en ziet dat de regen kleine groene rondjes in de bruine drek maakt. Druppel voor druppel ontstaat kleur. Verbaast kijk je om je heen. Je ziet de groene bomen rondom de bak. In de verte breekt de lucht open. Een frisse wind voel je om je heen. Dit is het moment voor jou om weer in beweging te komen. Samen met die frisse wind die je zintuigen prikkelt. Meebewegend met het systeem maak je je dankbaar los van de modder en wandel je naar het licht. Je glimlacht. Je hebt een andere kijk op je teamontwikkeling gekregen.
Wat voor kijk heb jij op je team en hoe observeer jij je teamontwikkeling? Heb je tips? Deel ze hieronder zodat een volgende lezer er wat aan heeft.